الَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّيْرُ صَافَّاتٍ ۖ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِيحَهُ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ _آیه 41 سوره نور
آيا نديدى تمام آنان كه در آسمان‌ها و زمينند براى خدا تسبيح مى‌گويند، و همچنين پرندگان به هنگامى‌كه بر فراز آسمان بال گسترده‌اند؟! هر‌يك از آن‌ها نماز و تسبيح خود را مى‌داند؛ و خداوند به آنچه انجام مى‌دهند داناست.
پنجم شعبان ولادت مولانا حضرت زین العابدین علیه السّلام مبارکباد
شدت محبت و مهربانی مولای مظلوم ما حضرت زین العابدین امام سجاد علیه السّلام:
️عَنْ حَمْزَةَ بْنِ حُمْرَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ الله علیه السّلام قَالَ ؛ کَانَ الإمامُ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهما السّلام إِذَا کَانَ الْیَوْمُ الَّذِی یَصُومُ فِیهِ یَأْمُرُ بِشَاةٍ فَتُذْبَحُ وَ تُقْطَعُ أَعْضَاؤُهَا وَ تُطْبَخُ وَ إِذَا کَانَ عِنْدَ الْمَسَاءِ أَکَبَّ عَلَی الْقُدُورِ حَتَّی یَجِدَ رِیحَ الْمَرَقِ وَ هُوَ صَائِمٌ ثُمَّ یَقُولُ هَاتُوا الْقِصَاعَ اغْرِفُوا لِآلِ فُلَانٍ وَ اغْرِفُوا لِآلِ فُلَانٍ حَتَّی یَأْتِیَ عَلَی آخِرِ الْقُدُورِ ، ثُمَّ یُؤْتَی بِخُبْزٍ وَ تَمْرٍ فَیَکُونُ ذَلِکَ عَشَاءَهُ.
حضرت امام صادق سلام الله علیه فرمودند: روزی که امام علیّ بن الحسین سلام الله علیهما روزه می‌گرفتند ، دستور می‌دادند گوسفندی ذبح کنند و اعضایش را تکه‌تکه کنند و بپزند. نزدیک افطار که می‌شد کنار همان دیگ غذا می‌آمدند تا جایی که بوی آن به مشام‌شان می‌خورد ، و می‌فرمودند : ظرفها را بیاورید. این ظرف را برای خانواده فلانی و این ظرف را برای خانواده فلانی پر کنید ، و همینطور پُر می‌کردند تا غذای دیگ تمام می‌شد. بعد مقداری نان و خرما می‌آوردند و این شام خودشان بود.کافی ج 4 ص68
تمام قومیت ها وایل ها ونژاد ها وخانواده های جامعه از نفس ها وافراد تشکیل شدند و تمام تاکید قرآن وروایات بر شناخت نفس خود وتهذیب نفس خود میباشد. زیرا وقتی همه از نفس خود شروع کنند در نتیجه جامعه هم اصلاح میشود ومقتضای صلاح موجود است اما پنج مانع هم نیز موجود هستند و تازمانی که این پنج مانع از انسان دور نشود اصلاح صورت نمیگیرد؛
1قانع بودن به جهل ونادانی خود:
تا زمانی انسان میداند که نادان است نباید به نادانی خود قانع باشد وباید در پی علم ودانش حقیقی اهل بیتی برود، مثلا شخصی علم دارد به اینکه بلد نیست ونمیداند چگونه وضو بگیرد ونماز بخواند،نباید در نادانی خود بماند بلکه این بر او حجت است که برود یاد بگیرد که چگونه وضو بگیرد ونماز بخواند وهرگز نباید به جهل ونادانی اش قانع باشد!
2حرص به دنيا:
انسان نباید به دنیا حریص باشد!زیرا دنیا مانند جیفه ومردار است وطالبان آن سگها هستند، انسان باید به قدر ضرورت خود از دنیا استفاده کند ونه بیشتر!مثلا من قدر ضرورتم کلا 10 نوع لباس است، نباید بروم 50نوع لباس بخرم! برای مؤمن وطالب علم فرقی نمیکند که با چه غذایی (از حلال) خود را سیر میکند وباچه لباسی خود را میپوشاند، زیرا هدفش رضایت امام است ونه هوای نفس خود!
3بخل ورزى به زيادى:
زمانی که انسان به او رزق مادی ومعنوی میرسد که میتواند به دیگران از جمله برادر دینی خود کمک کند یا شکم اورا سیر کند یا چیزی که نمیداند را به او یاد دهد ،نباید بخل بورزد وخسیس باشد،حالا شخصی واقعا ندارد اما شخصی دارایی اش را دارد که حاجت برادر مومنش را براورده کند باید اینکار را بکند حالا چه از جهت مادی چه از جهت معنوی
4رياكارى در عمل:
اصلا چرا انسان میخواد ریا کار شود؟تا اینکه در نظر مردم بگویند فلانی چقدر ادم مؤمن وبا اخلاق وزاهدی است و... کسی که متعلق به امامش باشد نظر مردم برای او مهم نیست،کاری که مورد رضایت امامش است را انجام میدهد چه مردم تاییدش کنند چه اینکه به او دشنام دهند!
5و معجب بودن به نظر خود(خود رأيى):
این مانع از موانع بسیار بسیار سخت است که انسان باید این مانع را از خود دور کند!زیرا ادم میخواهد ریا کار نباشد از دید دیگران دور میشود ودانش کسب میکند وعبادت میکند و... اما عُجب وخودپسندی در قلب او میباشد ورهایش نمیکند مثلا شخصی میرود ده سال عبادت میکند وروزه میگیرد وبه مردم دین یاد میدهد وحاجت برادر مومنش را براورده میکند و... اما خودپسند است ودر دل خود به خود میگوید: آها، نگاه کن چقدر عبادت کردم نگاه کن چقدر گریه کردم نگاه کن چقدر کارای خوب کردم! تمام این اعمالش به باد میروند زیرا مؤمن واقعی همیشه خود را در حالت تقصیر ومقصر بودن میبیند ..
