پنجم جمادی الثانی سال 672هجری قمری شاعر معروف فارسی زبان و سنی مذهب معروف به مولوی مُرد.
نامش جلال الدین محمد بلخی است واصالتا اهل کشور افغانستان بود. عقاید باطلی داشته واز بزرگان صوفیه وسنی مذهب است. او درکتاب مثنوی صدها بیت برای غاصبان و قاتلان اهلبیت لعنةالله علیهم جمیعا فضیلت جعل کرده است. همچنین ازدشمنان اهلبیت علیهم السلام دفاع میکند وبارها شیعیان رامسخره کرده است.
مولوی نانجیب به ساحت مقدس و عظیم حضرت ابوطالب ابوالأئمه علیهم السلام اهانتهای زیادی میکند وهمچنین به ساحت مقدس امام زمان عجل الله فرجه توهین مینماید.
وی عزاداری سیدالشهداء علیه السلام را مورد طعن و کینه قرار داده وابن ملجم خبیث لعنت الله علیه اشقی الاشقیا را مدح میکند.
اشعار انحرافی او که حتی شامل فحاشی ها و عقده های جنسی اش میباشد بسیار بسیار زیاد است وکافر بودنش مسلم ومحرز است.
امام رضاعلیه السلام میفرمایند:
"من ذکرعنده الصوفیة ولم ینکرهم بلسانه وقلبه فلیس منا ومن انکرهم فکأنما جاهدالکفار بین یدی رسول الله"
هرکه صوفیه نزد اویاد شود وآنها رابا زبان وقلب رد ننمود پس ازما نیست، وهرکه آنهارا ردنماید پس مانند آن است که دررکاب رسول خدا باکفار جهادکرده باشد.
مستدرک الوسائل ج12ص232
