اه از ان ساعت که اتش درگرفت جام را از ساقی کوثر گرفت

محشر بدون مهریه ی همسر علی/سوگند می خوریم شفاعتگری نداشت/حتی بهشت با همه نهرهای خود/چنگی به دل نمی زد اگر کوثری نداشت/دیروز اگر به فاطمه سیلی نمی زدند/دنیا ادامه داشت، دگر محشری نداشت/می گرید اما باز مخفی می نماید/با آستینی بغضهای حنجرش را/در خانه ی او پهلوی زهرا ورم کرد/حق دارد او بالا نمی گیرد سرش را/با گریه های دخترانه زینب آمد/بوسد کبودی های روی مادرش را/بر شانه های آفتابی اش گرفته/مهتاب هجده ساله ییغمبرش را/دور از نگاه آسمانها دفن میکرد/در سرزمین های سئوالی همسرش را. علی اکبر لطیفیان