عشق ، رشد انسانی

عشق:
وضعیتی از وجود است که وجود را به فراسوی خودش می برد لذا بارز ترین صفت عشق در وجود عاشق ایثار و از خودگذشتگی است.
همان رشد انسانی است
و کسانیکه این وضعیت را درک نمی کنند ، جنون نامیده می شود
عشق راه فرا رفتن از خود است ، خود شکنی مستمر
که تمامیت فیزیک را حل می کند و نهایتا آن روح مطلق یا خدا از تن عاشق به جمال و کمالش آشکار می شود..
آنکه نمی خواهد عاشق شود در حال فاسق شدن است
عاشقی که عشق را از هنر و خلاقیت خودش بداند،عشق را از دست می دهد
کسی که از معشوق خود انتظار رفتارعاشقانه دارد ،عشق را تباه می کند
کسی که معشوقش را علت عشق بداند او را به فساد می کشاند
کسی که عشق خود را به اخلاق و دین تربیت نکند فاسد می شود
عاشق اگر تابع امیال معشوق شود ساقط می گردد و به نفرت با معشوق کشیده می شود
معشوق اگر به صادقانه به دین حق کشیده نشود به خیانت کشیده شده و تباه می گردد
منبع :کتاب 6جلدی دایره المعارف عرفانی ،استاد علی اکبر خانجانی،دانلود 180جلدکتاب از همین مولف بصورت رایگان در اینترنت یا از طریق سایت زیر:
https://vrgl.ir/37hIK