هنر سوزن‌دوزی در جنوب شرقی ایران منبع درآمد اصلی
در شهرستان ایرانشهر، دقیقا جایی در جنوب شرقی ایران، روستایی وجود دارد که درآمد اصلی مردمانش از هنر دست زنانی است که با ذهن و خلاقیت خود روزها و ماه‌ها را صرف سوزن‌دوزی یک تکه پارچه‌ی کوچک می‌کنند. روستایی که بسیاری از ما شاید تاکنون حتی نامش را هم نشنیده باشیم؛ چه برسد به آنکه بتوانیم روزی آنجا را ببینیم و با فرهنگ و هنر و آداب و رسومش آشنا شویم.
سال‌ها قبل «مهتاب نوروزی» در روستای «قاسم‌آباد» تمام تلاشش را برای احیای هنر سوزن‌دوزی انجام داد. شاگردان زیادی تربیت کرد و به قول برادرزاده‌اش زینب در دهه‌ی چهل و پنجاه آن‌قدر معروف شد که به او سوزن‌دوزی لباس‌‌های خانواده‌های اشرفی را پیشنهاد می‌‌دادند. حالا همین برادرزاده‌اش «زینب نوروزی»، راه او را ادامه داده. از صفر شروع کرده و با 35 نفر دیگر یک شرکت تعاونی تشکیل داده‌اند. وام گرفته‌اند و کم‌کم بیشتر و بیشتر شده‌اند. تا الان که به حدود 170 نفر رسیده‌اند. زینب می‌گوید: «مهتاب به خاطر حفظ و احیای سوزن‌دوزی، کل زندگی‌اش را به پای این هنر گذاشت. اگر مهتاب نبود، این هنر به دست فراموشی سپرده می‌شد. من هم می‌خواهم مثل او باشم.»
سوزن‌دوزی هنری است که از طریق زن‌های روستا نسل به نسل منتقل می‌شود و طرح و نقش‌هایش کاملا ذهنی هستند. همه‌ی طرح‌هایش هندسی هستند و شیوه‌ی کارش هم به این صورت است که هیچ طرحی روی کاغذ کشیده نمی‌شود. حتی یواشکی هم هیچ طرحی را با مداد روی پارچه نمی‌کشند، که بعدا از روی آن نقش‌ها را ایجاد کنند. تقلبی در کار نیست! واقعیتش این است که کار هنرمند از لحظه‌ای شروع مبیشود که پارچه و سوزن را در دست می‌گیرد. راهنمایش هم فقط تار و پود پارچه است.
زینب می‌گوید: «درآمد همه‌ی خانواده‌های روستا با دست‌های هنرمند این دختران جوان به دست می‌آید.» هنری که به قول خودش زودبازده نیست و هیچ‌کس برای اینکه معروف یا شناخته شود این هنر را یاد نمی‌گیرد. دلیل‌ش هم فقط می‌تواند یک جور عشق و تعهد باشد.
برای مشاهده‌ی آثار بیشتر می‌توانید از لینک زیر استفاده کنید.
http://dgka.la/TraditionalSewing795
