این دعای باشرافت که به نام دعای اویس قرنی نامیده میشود و آن دعایى است که امیرالمؤمنین علیه السّلام آن را به اویس قرنى تعلیم نمودند:
«وَ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ زَیْدٍ عَنْ أُوَیْسٍ الْقَرَنِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السّلام قَالَ مَنْ دَعَا بِهَذِهِ الدَّعَوَاتِ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ قَضَى جَمِیعَ حَوَائِجِهِ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ مَنْ بَلَغَ إِلَیْهِ الْجُوعُ وَ الْعَطَشُ ثُمَّ قَامَ وَ دَعَا بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ أَطْعَمَهُ اللَّهُ وَ سَقَاهُ وَ لَوْ أَنَّهُ دَعَا بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ عَلَى جَبَلٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مَوْضِعٍ یُرِیدُهُ لَاتَّسَعَ الْجَبَلُ حَتَّى یَسْلُکَ فِیهِ إِلَى أَیْنَ یُرِیدُ وَ إِنْ دَعَا بِهَا إِلَى مَجْنُونٍ أَفَاقَ مِنْ جُنُونِهِ وَ إِنْ دَعَا بِهَا عَلَى امْرَأَةٍ قَدْ عَسُرَ عَلَیْهَا وَلَدُهَا هَوَّنَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهَا وِلَادَتَهَا قَالَ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ مَنْ دَعَا بِهَا أَرْبَعِینَ لَیْلَةً مِنْ لَیَالِی الْجُمُعَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ لِکُلِّ ذَنْبٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا دَخَلَ عَلَى السُّلْطَانِ لَخَلَّصَهُ اللَّهُ مِنْ شَرِّهِ وَ مَنْ دَعَا بِهَا عِنْدَ مَنَامِهِ فَیَذْهَبُ النَّوْمُ وَ هُوَ یَدْعُو بِهَا بَعَثَ اللَّهُ جَلَّ ذِکْرُهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِنْهُ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ مِنَ الرُّوحَانِیَّةِ وُجُوهُهُمْ أَحْسَنُ مِنَ الشَّمْسِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَرَّةٍ یَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ وَ یَدْعُونَ لَهُ وَ یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ مَنْ دَعَا بِهَا وَ قَدِ ارْتَکَبَ الْکَبَائِرَ غُفِرَتْ لَهُ الذُّنُوبُ کُلُّهَا وَ إِنْ مَاتَ مِنْ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً ثُمَّ قَالَ لِی یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ غُفِرَ لَهُ وَ لِأَهْلِ بَیْتِهِ وَ لِمُؤَذِّنِ مَسْجِدِهِ وَ لِإِمَامِهِ الْمُتَخَیَّرِ الدُّعَاءُ:
یَا سَلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ الطَّاهِرُ الْمُطَهَّرُ الْقَاهِرُ الْقَادِرُ الْمُقْتَدِرُ یَا مَنْ یُنَادِی مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ بِأَلْسِنَةٍ شَتَّى وَ لُغَاتٍ مُخْتَلِفَةٍ وَ حَوَائِجَ أُخْرَى یَا مَنْ لَا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ أَنْتَ الَّذِی لَا تُغَیِّرُکَ الْأَزْمِنَةُ وَ لَا تُحِیطُ بِکَ الْأَمْکِنَةُ وَ لَا تَأْخُذُکَ نَوْمٌ وَ لَا سِنَةٌ یَسِّرْ لِی مَا أَخَافُ عُسْرَهُ وَ فَرِّجْ لِی مِنْ أَمْرِی مَا أَخَافُ کَرْبَهُ وَ سَهِّلْ لِی مِنْ أَمْرِی مَا أَخَافُ حُزْنَهُ سُبْحَانَکَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ- إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى نَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً»
ابن طاوس میگوید موسى بن زید، از اویس قرنى، از امیر المؤمنین علىّ بن ابى طالب علیه السّلام برای ما نقل کرد: هر کس این دعا را بخواند، خداى تعالى همه حاجتهاى او را برآورد. پیامبر اکرم فرمودند: قسم به کسى که مرا به راستى به پیغمبرى فرستاده است، هر کسى که گرسنگى و تشنگى بر او غلبه کرده باشد، این دعا را بخواند، خداى تعالى او را سیر مىگرداند و آب ارزانیش مىدارد. اگر شخصى این نامها را بر کوهى بخواند که حایل باشد میان او و میان جایى که اراده آن را داشته باشد، هر آینه آن کوه راه خواهد داد تا آنکه برود به آنجایى که مىخواهد. اگر این دعا را بر دیوانهاى بخواند عاقل مىشود. اگر این دعا را بر زنى بخواند که بر او زاییدن دشوار باشد، خداى تعالى بر او وضع حمل را آسان مىگرداند. و فرمودند: قسم به کسى که مرا به راستى به پیغمبرى فرستاده است، آنکه هر کس این دعا را چهل شب جمعه بخواند، خداى تعالى براى او هر گناهى را که میان او و میان خداوند باشد، مىآمرزد. اگر شخصى بر پادشاه ظالمى داخل شود و این دعا را بر آن پادشاه بخواند، هر آینه خداى تعالى او را از شرّ آن خلاص مىگرداند.
هر کس که این دعا را در وقت خواب بخواند، پس او را خواب فراگیرد، خداى عزّ و جلّ به عدد هر حرفى از این دعا، هفتاد هزار فرشته از روحانیان خلق مىنماید که رویشان زیباتر از آفتاب است. آنان هفتاد هزار مرتبه از خداى تبارک و تعالى از براى او طلب آمرزش نمایند، براى او دعا کنند و از براى او حسنات بنویسد. هر کس که این دعا را بخواند و حال آنکه از او گناهان کبیره سر زده باشد، هر آینه همه گناهان او آمرزیده مىشود، و اگر در آن شب بمیرد، شهید خواهد بود. راوى میگوید: پس امیر المؤمنین علیه السّلام به من فرمودند: اى ابا عبد اللَّه به درستى که خداى تعالى مىآمرزد او را و اهل بیت او را و مؤذن مسجد او را که در آن نماز گزارده و پیشنمازى که به او اقتداء نموده، و آن دعا این است:
«اى سلامتى دهندۀ امان دهنده؛ نگاهدارنده، غلبه کننده با عزّت صاحب جبروت و کبریا، اى پاک و پاکیزه، اى قهرکننده با توانایى بسیار توانا، اى کسى که خوانده شده است از هر راه و بیابان دور و دراز به زبانهاى مختلف و لهجههاى متفاوت و حاجتهاى متعدّده، اى کسى که مشغول نمىگرداند او را کارى از کارى دیگر، تویى آنکه تغییر نمىدهد تو را زمانها و فرا نمىگیرد ترا مکانها و فرو نمىگیرد ترا خواب سنگین و نه خواب سبک(چرت)، آسان گردان براى من آنچه را که مىترسم دشوارى آن را، و نجات و رهائى ده مرا از آنچه مىترسم از اندوه آن، و آسان و هموار گردان براى من از کارها آنچه را که مىترسم ناهموارى آن را، تسبیح مىکنم ترا تسبیح کردنى، نیست خدایى مگر تو، به درستى که من از جمله ستمکنندگان بر خود هستم، گناه و بدى کردم و ستم نمودهام نفس خود
