طرحواره انزوای اجتماعی دلا خو کن به تنهایی فاطمه بناکار
انزوای اجتماعی یک طرحواره بسیار دردناک است، زیرا ما را در تأمین اساسی‌ترین نیازهای خود متوقف می‌کند. احساساتی نظیر احساس تعلق خاطر داشتن، احساس عضویت در یک «قبیله»، احساس پذیرفته‌شدن از سوی دیگران.
مغز ما اندامی اجتماعی است. بدین معنی که مغز برای زندگی به عنوان بخشی از یک قبیله تکامل یافته و حتی اگر از زمان اتمام دوره شکار و شروع کشاورزی، سبک زندگی ما به طرز چشمگیری تغییر کرده باشد، مغز ما هنوز اساساً همان ساختار و همان نیازها را دارد.
اما متأسفانه، با وجود تله انزوای اجتماعی اتصال به جمع بسیار دشوار است. زیرا وقتی در کنار دیگران هستیم، خودآگاهی و اضطراب زیادی را احساس می‌کنیم. در نهایت احساس می‌کنیم که در یک بحران سخت، گیر افتاده‌ایم. ما وقتی با مردم هستیم، درد می‌کشیم و وقتی نیستیم هم درد می‌کشیم
اگر این طرحواره را دارید، این را بدانید که شما عجیب و غریب یا اساساً متفاوت نیستید. فقط طرحواره‌ای دارید که می‌تواند تغییر کند.
وبسایت:
https://fatemebanakar.com/
اینستاگرام:
https://instagram.com/fateme_banakar
تلگرام:
https://t.me/fatemebanakar
