الأمالی للصدوق ابْنُ مَسْرُورٍ عَنِ ابْنِ عَامِرٍ عَنْ عَمِّهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ زِیَادٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ لَوْ أَنَّ عَدُوَّ عَلِیٍّ جَاءَ إِلَی الْفُرَاتِ وَ هُوَ یُزَخُّ زَخِیخاً قَدْ أَشْرَفَ مَاؤُهُ عَلَی جَنْبَتَیْهِ فَتَنَاوَلَ مِنْهُ شَرْبَةً وَ قَالَ بِسْمِ اللَّهِ وَ إِذَا شَرِبَهَا قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ مَا کَانَ ذَلِکَ إِلَّا مَیْتَةً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِیرٍ.
????ابراهیم بن زیاد گفت: از حضرت امام صادق علیه السّلام شنیدم که می‌فرمود: اگر دشمن علی، در حالی کنار نهر فرات بیاید که آب موج می‌زند و تمام اطراف رود را پر کرده و از آن یک کف بیاشامد و بگوید «بسم اللَّه» و پس از آشامیدن بگوید «الحمد للَّه»، این آشامیدن او مردار یا خون ریخته شده یا گوشت خوک است. امالی صدوق: 390
