لالایی خوانی اشرف شهاب زاده | بوشهر

لالایی در فرهنگ مردم ایران بخشی از فرهنگ شفاهی است. لالایی به صورت سنتی در تمام فرهنگ ها و ملل رواج داشته برگرفته از باورها ، احساسات و شرایط سیاسی و اجتماعی … هر دوره و زمان سالهای سال مادران در گوش فرزندان زمزمه کرده اند ؛ از دردها ، آرزوها ، غصه ها ، بیم ها و امید ها… نوزادان شنیدن صدای والدین به صورت ملایم و آرام را دوست دارند صدای نرم و لطیف در کنار ملودی ریتم دار حس آرامش به کودکان می دهد.
هدف از خواندن لالایی ، آرامش دادن به کودک است تا راحت تر و زودتر بخوابد . به خاطر همین لالایی ها ساختاری ساده و تکراری دارد .چیزی که لالایی را خاص و شگفت انگیز می کند ماهیت اشتراکی آن است. آوایی که در همه فرهنگ ها از همان دوران باستان بوده است. با همه این اشتراکات ، ریشه لالایی مشخص نیست اما وجود واژه‌های مشابه در زبان‌های دیگر مثل «لالابای» (Lullaby) در زبان انگلیسی، «لالاره» در زبان لاتین، «لولن» در زبان آلمانی، و «لولا» در زبان سوییسی می‌تواند دلیلی باشد بر ریشه یکسان تاریخی این کلمات