کلیپ شعرخوانی زیبا قیصر امین پور | با توام ای لنگر تسکین

هر چند عاشقان قدیمی
از روزگار پیشین
تا حال
از درس و مدرسه
از قیل و قال
بیزار بوده‌اند

اما
اعجاز ما همین است:
ما عشق را به مدرسه بردیم
در امتداد راهرویی کوتاه
در یک کتابخانهٔ کوچک
بر پله‌های سنگی دانشگاه
و میله‌های سرد و فلزی
گل داد و سبز شد
□
آن روز، روز چندم اردیبهشت
یا چند شنبه بود
نمی‌دانم
آن روز هر چه بود
از روزهای آخر پاییز
یا آخر زمستان
فرقی نمی‌کند
زیرا
ما هر دو در بهار
_ در یک بهار _
چشم به دنیا گشوده‌ایم
ما هر دو
در یک بهار چشم به هم دوختیم
آن‌گاه ناگهان
متولد شدیم
و نام تازه‌ای
بر خود گذاشتیم
فرقی نمی‌کند
آن فصل
_ فصلی که می‌توان متولد شد _
حتما بهار باید باشد
و نام تازهٔ ما، حتما
دیوانه‌وار باید باشد
□
فرقی نمی‌کند
امروز هم
ما هر چه بوده‌ایم، همانیم
ما باز می‌توانیم
هر روز ناگهان متولد شویم
ما
همزاد عاشقان جهانیم...