بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج 86، ص 368
عَنْ صَفْوَانَ قَالَ: دَخَلَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْحَلَبِيُّ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي يَوْمِ اَلْجُمُعَةِ فَقَالَ لَهُ تُعَلِّمُنِي أَفْضَلَ مَا أَصْنَعُ فِي هَذَا اَلْيَوْمِ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ مَا أَعْلَمُ أَنَّ أَحَداً كَانَ أَكْبَرَ عِنْدَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ وَ لاَ أَفْضَلَ مِمَّا عَلَّمَهَا أَبُوهَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ قَالَ مَنْ أَصْبَحَ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ فَاغْتَسَلَ وَ صَفَّ قَدَمَيْهِ وَ صَلَّى أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ مَثْنَى مَثْنَى يَقْرَأُ فِي أَوَّلِ رَكْعَةٍ اَلْحَمْدَ وَ اَلْإِخْلاَصَ خَمْسِينَ مَرَّةً وَ فِي اَلثَّانِيَةِ فَاتِحَةَ اَلْكِتَابِ وَ اَلْعَادِيَاتِ خَمْسِينَ مَرَّةً وَ فِي اَلثَّالِثَةِ فَاتِحَةَ اَلْكِتَابِ وَ إِذَا زُلْزِلَتِ اَلْأَرْضُ خَمْسِينَ مَرَّةً وَ فِي اَلرَّابِعَةِ فَاتِحَةَ اَلْكِتَابِ وَ إِذَا جَاءَ نَصْرُ اَللَّهِ وَ اَلْفَتْحُ خَمْسِينَ مَرَّةً وَ هَذِهِ سُورَةُ اَلنَّصْرِ وَ هِيَ آخِرُ سُورَةٍ نَزَلَتْ فَإِذَا فَرَغَ مِنْهَا دَعَا فَقَالَ:
صفوان بن يحيى گفته:محمّد بن على حلبى بر امام صادق عليه السّلام در روز جمعه وارد شده گفت: بهترين كارى را كه مى‌توانم در اين روز انجام دهم، به من بياموز امام صادق عليه السّلام فرمودند: كسى را نزد پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم عزيزتر و گرامى‌تر از حضرت فاطمه زهرا عليها السّلام و چيزى را بهتر از آنچه كه به وى آموخت،نمى‌يابم: روز جمعه غسل كرده و دو نماز دو ركعتى بگزار و در ركعت اوّل آنها يك بار سورۀ حمد و پنجاه مرتبه سورۀ قل هو اللّٰه احد و در ركعت دوم پس از حمد پنجاه مرتبه سورۀ و العاديات،و در ركعت سوم بعد از حمد پنجاه بار سورۀ اذا زلزلت،و در ركعت چهارم نيز پس از سورۀ حمد پنجاه مرتبه سورۀ إذا جاء نصر اللّٰه و الفتح بخوان، و سپس اين دعا را بخوان:
إِلَهِي وَ سَيِّدِي مَنْ تَهَيَّأَ أَوْ تَعَبَّأَ أَوْ أَعَدَّ أَوِ اِسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَيْكَ يَا إِلَهِي كَانَتْ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اِسْتِعْدَادِي رَجَاءَ رِفْدِكَ وَ مَعْرُوفِكَ وَ نَائِلِكَ وَ جَوَائِزِكَ فَلاَ تخيبي [تُخَيِّبْنِي] مِنْ ذَلِكَ يَا مَنْ لاَ يُخَيِّبُ مَسْأَلَةَ سَائِلٍ وَ لاَ تَنْقُصُهُ عَطِيَّةُ نَائِلٍ لَمْ آتِكَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لاَ بِشَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِشَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ اَلَّذِي عَفَوْتَ بِهِ عَلَى اَلْخَاطِئِينَ عِنْدَ عُكُوفِهِمْ عَلَى اَلْمَحَارِمِ فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى اَلْمَحَارِمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ أَنْتَ سَيِّدِيَ اَلْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا اَلْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ أَسْأَلُكَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلطَّاهِرِينَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ اَلْعَظِيمَ فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ ذَنْبِيَ اَلْعَظِيمَ إِلاَّ اَلْعَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ .
اى معبود و مولاى من، هر كس آماده مى‌شود يا عبا بر دوش مى‌اندازد يا تدارك مى‌بيند و مهيّا مى‌شود تا به سوى مخلوقى،به اميد عطا،فايده،منفعت،كرم و احسانش برود؛ولى بار خدايا، آماده شدن من،عبا بر تن كردنم، تدارك ديدنم و مهيّاشدنم به اميد عطا، نيكى،دستگيرى و جوايز توست؛ پس مرا از اينها محروم مگردان اى كسى كه درخواست كننده را در اجابت خواسته‌اش نااميد نمى‌كنى و عطاى گيرنده را كم نمى‌گذارى، بلكه به شفاعت محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم و اهل بيت او-كه درود بر همۀ آنان باد-به تو نزديكى مى‌جويم و اميد عفوى بزرگ را دارم، همان عفو بزرگى كه بر خطاكاران به هنگامى كه بر گناهان اصرار مى‌ورزند ارزانى مى‌كنى و پافشارى آنان بر معصيت تو را از اينكه آنان را بيامرزى بازنمى‌دارد، و تو اى آقاى من، با نعمت و لطف به آنان روى مى‌آورى؛ ولى اى مولا، بازگشت من به خطاها و گناهان است، پس به حقّ محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم و خاندان پاك او از تو مى‌خواهم گناه عظيم مرا ببخشايى كه گناه بزرگ مرا جز بزرگ نمى‌بخشايد،اى بزرگ،اى بزرگ،اى بزرگ،اى بزرگ،اى بزرگ،اى بزرگ!
