هر كه گرسنه يا تشنه باشد و خوردنى و آشاميدنى نیابد يا بيمار باشد و اين دعا را بخواند، خداى متعال به بركت دعا مشكلش را آسان مى سازد و آب و غذايش مى دهد و خواسته هاى دنيا و آخرتش را بر مى آورد. هر مال باخته يا برده گريخته اى برخيزد و وضو بسازد و دو يا چهار ركعت نمازبگزارد و در هر كدام يک سوره حمد و دو سوره اخلاص بخواند و پس از سلام اين دعا را بخواند و نوشته را پيش رو يا زير سر بگذارد، خداوند – ان شاء الله – به بركت اين دعا، شرق و غرب را به هم مى پيوندد و گريخته را باز مى آورد و اگر از دشمن مى ترسد و اين دعا را بر خويش بخواند، خداوند او را در حصار محكمى قرار مى دهد و دشمنانش بر او دست رسی نخواهند داشت. هر بنده وام دارى آن را بخواند، وامش را خواهد پرداخت و ان شاء الله، پرداخت كننده اى فراهم خواهد ساخت. (و هر كه آن را بر بيمارى بخواند، خداوند به بركت آن بهبودش خواهد داد). اگر بنده اى با ايمان خالص به خداى بزرگ آن را بر كوهى بخواند، به دستور خداى متعال ، آن كوه به جنبش خواهد آمد و هر كه با نيت پاک بر آب بخواند، آب سخت خواهد شد. از اين همه ويژگى كه بر اين دعا گفتم شگفتى مكن كه اسم اعظم خداوند در آن است. اگر خواننده اى آن را خواند و فرشتگان و جن و انس آن را شنيدند، براى وى دعا مى كنند و خداى متعال دعايشان را خواهد پذيرفت و همه اين به بركت خداوند و به بركت اين دعاست. هر كه خدا و پيامبرش را باور دارد، بايد كه دلش را به آنچه درباره اين دعا گفته شد سره كند كه خداوند هر كه را بخواهد بى حساب مى بخشد. هر كه آن را نگاه داشت يا نوشت، بر هيچ مسلمانى دريغ نكند.
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: در هر نبردى اين دعا را خواندم، به بركت آن، بر دشمنانم پيروز شدم. همچنين فرمود: هر كه اين دعا را بخواند در چهره اش نور اوليا خواهد بود و هر سختى برايش آسان و هر آسانى شدنى خواهد گرديد.
بسم الله الرحمن الرحیم
سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ (سه بار) سُبْحَانَهُ مِنْ إِلَهٍ مَا أَمْلَكَهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِيكٍ مَا أَقْدَرَهُ،
تسبيح می كنم تسبيح خدايى كه بزرگ است و متلبّسم به حمد او، منزه است خدا تعجب می كنم از خدایى كه چه چيز او را مالک گردانيده و تعجب می كنم از پادشاهى كه چه چيز توانا نموده است او را،
وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِيرٍ مَا أَعْظَمَهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِيمٍ مَا أَجَلَّهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَلِيلٍ مَا أَمْجَدَهُ،
و منزه است او و تعجب است از بسيار قادرى كه او را چيز بزرگ كرده او را، و منزه است خدا و تعجب میكنم از بزرگى كه چه چيز او را جليل نموده، و منزه است او و تعجب است از بزرگى كه چه چيز او را شريف نموده،
وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاجِدٍ مَا أَرْأَفَهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَءُوفٍ مَا أَعَزَّهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَزِيزٍ مَا أَكْبَرَهُ،
و منزه است خدا و تعجب است از شريفى كه او را چه چيز مهربان نموده، و تعجب است از مهربانى كه چه چيز او را عزيز نموده، و تعجب می كنم از عزيزى كه چه چيز او را بزرگ نموده،
وَ سُبْحَانَهُ مِنْ كَبِيرٍ مَا أَقْدَمَهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِيمٍ مَا أَعْلَاهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَالٍ مَا أَسْنَاهُ،
و تعجب می کنم از بزرگى كه چه چيز او را هميشگى نموده، و تعجب است از دائمى كه چه چيز او را بلند نموده، و تعجب است از بلندمرتبه اى كه چه چيز او را رفعت داده،
وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَنِيٍّ مَا أَبْهَاهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَهِيٍّ مَا أَنْوَرَهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنِيرٍ مَا أَظْهَرَهُ،و سُبْحَانَهُ مِنْ ظَاهِرٍ مَا أَخْفَاهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَفِيٍّ مَا أَعْلَمَهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَلِيمٍ مَا أَخْبَرَهُ، و........(سرچ کنید کامل آن را در گوگل بخوانید)
