کریمی:شب ها که نان و خرما بر دوش خود کشیدم / جای دو آب گوشم زخم زبان شنیدم

شب ها که نان و خرما بر دوش خود کشیدم / جای دو آب گوشم زخم زبان شنیدم / از آه سینه ی من گرفته ماه کوفه / شب ها غم دلم را گویم به چاه کوفه / حدیث رنج و غم را گویا تر از علی نیست / کسی به ملک هستی تنها تر از علی نیست / علی علی علی . . . / ای شاه کوفه بشنو حدیث درد و داغم / من باغبانم اما آتش گرفته باغم / رشته ی جان من را به یک دیگر گسستند / روزی که دست من را با ریسمان ببستند / علی علی علی . . . / از خانه تا به مسجد جسم من را کشیدند / غنچه و لاله ام را با تازیانه چیدند /شب ها که نان و خرما بر دوش خود کشیدم / ج