شعر خوانی محمد رسولی - شب میلاد امام حسن (ع)

اگرچه عاشق ناقابل شماست دلم
بیا به خانه خود، منزل شماست دلم
اگر كه شیعه شدم، از دل شماست دلم
و از اضافه آب و گل شماست دلم
من آفریده شدم تو دل مرا ببری
طفیل هستی عشقند آدمی و پری
تو آمدی، رمضان سفره ضیافت شد
شب تولد تو تازه ماه رؤیت شد
همین كه در دو جهان كار تو كرامت شد
خیال من دگر از روز حشر راحت شد
به شكر آنكه برای خدا حسن شده ای
چهار ركعت یومیه های من شده ای
همیشه پشت در خانه تو مهمان است
بیا ز خانه كه در كوچه راهبندان است
هرآنكسی كه گدایت نشد، پشیمان است
الا كه گوشه ای از سفره ی تو ایران است