تو لب تر کن ببین میرم با اینکه از تو میپاشم

هنوز داغم نمیفهمم دوباره پشت پا خوردم بهم میگفت دوسم داره، گذاشت و رفت و جا خوردم مثل یه آدم گیجم، به یه نقطه شدم خیره ازم دلخور نبود اما، چرا نگفت داره میره چقدر ساکت برید از من، ندیدم که معطل شه معمای عجیبی بود،چقدر خوبه اگه حل شه نه اشکش رو در آوردم، نه ازعشقم فراری بود یعنی هر چی بهم میگفت، تمومش سرکاری بود نمیدونم با کی رفته، شاید تنها سفر کرده هنوز هیچ چیزی معلموم نیست، شاید دوباره برگرده حالا موندم با تنهایی، شبا گریه و بیداری فقط یک گوشه میشینم ندارم حس هیچ کاری .........