نقش مهم خودشناسی و مهارت در یادگیری
بعد از تمایل برای شروع تغییرات و کسب مهارت‌های جدید مهم‌ترین عامل، آگاهی و شناختی مؤثر است که باید در آن زمینه کسب کنیم. اساسی‌ترین نوع شناخت و آگاهی خودشناسی است. خودشناسی به این معناست که ما از توانمندی‌ها و منابعی که در وجودمان قرار داده‌شده تا جایی که می‌توانیم آگاه شویم و آن‌ها را در راستای بهره‌مندی بیشتر از نعمت‌ها و فرصت‌های جهان به خدمت بگیریم.
ما با خودشناسی می‌توانیم تمامی رفتارها و عملکردهای خود را در زمینه‌های مختلف زندگی ارزیابی کنیم و وجود خود را به بهترین نحو در مسیر رسیدن به خواسته‌هایمان به کار بگیریم. در زمینه مطالعه نیز یکی از مهم‌ترین زمینه‌ها خودشناسی و کسب مهارت در این زمینه است. هرچند برای شناخت خود و کسب مهارت‌ها نیز نوعی آگاهی و شناخت لازم است.
هرکدام از ما بر اساس سبک و نوع یادگیری که در سیستم‌های آموزشی داشته‌ایم شیوه‌های خواندن و مطالعه کردن را یاد گرفته‌ایم. اصولاً در بسیاری از این روش‌ها مطالب و موضوعات بیشتر از خود فرد حائز اهمیت هستند. به‌طورکلی در این رابطه دو نوع سبک آموزش با نگرش‌های متفاوتی داریم.
1- آموزش‌های سنتی و کلاسیک
در این شیوه مطالب عمومی و تخصصی در زمینه‌هایی مانند ریاضی، فیزیک، هنر، شیمی، ادبیات، مذهبی، فلسفی و … به فرد آموزش داده می‌شود و از او انتظار می‌رود تا مطالب را به بهترین نحو یاد بگیرد و بتواند آن‌ها را درک کند و به حافظه خود بسپارد. درواقع آموزش مباحث بیشتر از خودشناسی اهمیت و اولویت دارد.
2- آموزش‌های جدید
در شیوه‌ها و آموزش‌های جدید مانند تندخوانی، عکس خوانی (فتوریدینگ) و … به‌جای سرازیر کردن انبوهی از اطلاعات به سمت فرد و کاهش عملکرد مطالعه‌اش، ابتدا افراد یک خودشناسی در این زمینه به دست می‌آورند و با کسب مهارت‌های موردنیاز در گام بعدی یادگیری و مطالعه را شروع می‌کنند.
منظور از خودشناسی و کسب مهارت در این شیوه این است که افراد ابتدا با عملکرد ذهن و مغز، چشم‌ها، حافظه و سایر اجزای وجودی خود در رابطه با خواندن و مطالعه کردن آشنا می‌شوند و با تقویت این سیستم‌ها عملکردهای خود را در مطالعه کردن به بالاترین میزانی که قادرند می‌رسانند.
برای مشاهده دوره فتوریدینگ بر روی لینک زیر کلیک کنید.
https://mahdikhanideh.com/product/photo-reading/
