سیمین بری و شانه(گیسو)

از ماه و گل زیباتری آری
همچون پری افسونگری آری
دیوانه ی رویت منم چه خواهی دگر از من ؟
سرگشته ی کویت منم چه خواهی دگر از من ؟
هر شب که مه در آسمان گردد عیان دامن کشان
گویم به او راز نهان که با من چه ها کردی به جانم جفا کردی
هم جان و هم جانانه ای اما
دردلبری افسانه ای اما
اما زمن بیگانه ای اما
آشفته (آزرده) ام خواهی چرا تو ای نوگل زیبا
افسرده (پژمرده ) ام خواهی چرا تو ای آفت دل ها