مجید تنهایی- اتاق محقر و تاریکه من زیباست

تو یک اتاق محقر و تاریک-

چشم های بی فروغ هم زیباست-

انگار میشود با اشک اخلاص داشت-

احساس یاس ساده ای را غمناک پنداشت-

و گریه غشنگ کودک بی آزار را شنید-

آخر تاکی ؟ دلبستن به عمق تاریکی-

نشستن با انتظار تنهایی-

شنیدن احساس عجز مردانگی-

شمردن اشکی با یادگاری-

ودیدن هر آنچه دوست نمی داری-

در نگاهم نشسته حرفی دنباله دار-

که گاه به گاه می دهد آزارم-

کچایی مرادم بنگربی به حال زارم-

بسی هرچند بیا کنارم-

در سکوت شب نجوایم کن