هم دلی جانبازها با آقای جانباز - بخش اول

فرزندِ یک ماهه ی جانباز را هم آقا می بینند. کودک را به آغوش می گیرند. سرِ کودک نزدیکِ قلب آقاست که ایشان اذان می خوانند و بعدش هم اقامه. خانواده ی جانباز یک ریز می بارند. آقا کودک را می دهند و تأکید می کنند: «بدهید به مادرش». و دوباره همین جمله را تکرار می کنند. جانباز سبزواری است و می گوید کوهنورد است. از کوه های شمرق نام می برد و کوه های شاه جهان که آقا این آخری را می شناسند.