امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايند: جبرئيل تا آن هنگام كه آيه «آلْآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنْتَ مِنَ اَلْمُفْسِدِينَ» نازل نشده بود همواره با چهره‌اي ناراحت به ديدار پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مى‌آمد ولي پس از نزول اين آيه پيوسته خوشحال بود. پيامبر صلي اللّه عليه و آله دليل اين كار را از او پرسيد. جبرئيل گفت: هنگامي كه فرعون غرق مى‌شد به يگانگى خداوند اقرار نمود و من به او گفتم: «آلْآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنْتَ مِنَ اَلْمُفْسِدِينَ».
من اين سخن را بدون اجازه خداوند گفتم و پيوسته بيم داشتم كه خداوند مرا به خاطر اين سخن عذاب كند و فرعون را بيامرزد. ولي هنگامي كه اين آيه بر تو نازل شد دانستم كه اين سخن من مورد خشنودي خداوند بوده است.
قصص الأنبیاء (للجزائری) / ترجمه حسن زاده، جلد 1، صفحه 371
و از ابو على اشعرى از محمد بن سالم از احمد بن نصر از عمرو بن شهر از جابر از امام باقر عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله از خداوند متعال، نقل كرده كه حضرت حق فرمود: هر كس سه روز بيمار شود و از بيماريش براى عيادت‌كنندگان شكايت نكند، من گوشتهاى بدن او را به گوشتهاى خوب و خون بدنش را به خون بهتر تبديل مى‌كنم. اگر او را شفا دادم پس گناهى در نزد من ندارد و اگر او را قبض روح كردم، داخل رحمت خود مى‌كنم.
کلیات حدیث قدسی، جلد 1، صفحه 261
