روزای سیاه
376 بازدید
376 بازدید
این شعر را در اورژانس بیمارستان بر بالین بیماری معتاد به شیشه
که خود کشی کرده بودم سرودم.
در توصیف تاثیرات مخدر شیشه و و توهم وانرژی کاذبی است که خانمان سوز است و آرزو مندم هر جوان از هر دودی مبرا باشد.
یه روزی که هیچکسی نیست یه روز پر از توهم
یه نگاه سرد و بی روح یه نگاه پر از توهم
ما مثل دو تا مسافر عازم یه راه بسته
واسه چی همش بیداریم نمی شیم پس چرا خسته
05 اردیبهشت 1396
اولین نفری باشید که برای این ویدیو دیدگاه ارسال میکنید