واقعیتی تلخ در قالب طنزی به شدت زیبا از استاد کیوان هاشمی

ناز . . .

آدمِ ابله و خودبین به مَنَش می نازد
یا، به زیباییِ چشم و دهنَش می نازد

آدمِ بی خـرد و بی هـنر و بی مقـدار
به سـند ها و ریال و تومنش می نازد

گر بگیرند ازو پول و سـندهـایش را
به كرامات و به اجدادِ زنش می نازد

كمی از هوشِ همین شخص اگر برداری
به قد و هیكـل و زورِ بدنـش می نازد

گر زِ عقل و خردش باز كمی كم بكنی
به نوكِ دشـنه و تیغِ خَفَنش می نازد

سرِ این ابله اگر سخت به جایی بزنی
به علیّ و به حسین و حسنش می نازد

اگر این آدمِ بیـچاره و خر را بكُـشی
باز در گور، به جنسِ كفنش می نازد