گریه ی لیلی؛ جاودانه ی استاد اسدالله ملک
2.0 هزار بازدید
2.0 هزار بازدید
گاهی در دلم دشتی مینوازند با صدای بلند، از صبح تا غروب.
غروب میرسد به گریه ی لیلی. این گاهی ها ناتوان از جمع و جور کردن خودم، مشغول شنیدن میشوم و اشک چشمانم سرازیر. گریه ی لیلی اما داستانش جداست از هر چه شنیده ام. صدای گریه ی ساز بزرگ مردی فراموش نشدنی.
06 اسفند 1393
اولین نفری باشید که برای این ویدیو دیدگاه ارسال میکنید