نهاد پا در فرات، خواست لبی تر کند - ظهر عاشورا

نهاد پا در فرات، خواست لبی تر کند /
برای اهل حرم، آب میسر کند/
داغ عطش بر لبش هر طرفش دشمنی/
باز در این مهلکه یاد برادر کند/
تشنه لب داده جان بر لب دریای آب/
خجل از روی او گشته دل آفتاب/
دست عباس چون جدا شد /
محشری در خیمه ها شد/
علم افتاده و نیست علمدار حسین، یا حسین/
علم افتاده و نیست دگر یار حسین، یا حسین/
یک طرف دست یک طرف مشک /
دل پر خون دیده پر اشک/