قارچهایی که با کنترل مغز و رفتار مورچه ها آن ها را سوی مرگ می کشانند

دانشمندان موفق به کشف شواهدی از وجود قارچهایی شده اند که برای ادامه بقای خود مورچه ها را آلوده کرده و با کنترل مغز و رفتارهای آنها، حشرات مسخ شده را به سوی مرگ میکشانند.
شواهد وجود قارچهایی که مورچه های نجار را به مرده هایی متحرک تبدیل می کرده و آنها برای رسیدن به مقاصد خود به سمت مرگ می کشانیده اند بر روی برگ گیاهانی که 48 سال پیش در آلمان می روییده اند کشف شده است.
این یافته نشان می دهد قارچهای انگلی توانایی کنترل جاندارانی را که به خود آلوده می کنند در گذشته های بسیار دور، حتی قبل از شکل گیری هیمالیا به دست آورده اند. هاگ قارچهای انگلی که امروزه نیز وجود دارند و در میان جنگلها رشد می کند، هنگام عبور مورچه های نجار از میان جنگل به بدن آنها می چسبند.
سپس قارچ درون بدن مورچه ها رشد کرده و مواد شیمیایی از خود منتشر می کند که بر روی رفتار مورچه ها تاثیر می گذارد. به گونه ای که برخی از مورچه ها در حالی که بقیه مورچه های آشیانه به همراه هم از لانه های خود که بر بالای درختان قرار دارند، پایین آمده و به سراغ نزدیکترین برگهای حوالی آشیانه می روند؛ به تنهایی آشیانه را ترک کرده و به جستجوی برگهای تازه می پردازند.
مرحله آخر حکم اعدام قارچهای انگلی برای مورچه ها بسیار هولناک است. مورچه های آلوده در ساعات آخر زندگی خود به سمت زیرین برگی که بر روی آن قرار دارند رفته و طی آخرین گزش خود که به "گزش مرگ" شهرت دارد، رگبرگ اصلی برگ را می گزند و آرواره ای خود را بر روی آن قفل می کنند، وضعیتی که منجر به بی حرکتی مورچه می شود.
به گفته محققان دانشگاه هاروارد گاه مورچه ها به صورت دسته جمعی به این مرگ دچار می شوند و می توان در میان جنگلها گورستانهای دسته جمعی را شاهد بود که در آنها 20 یا 30 مورچه در متر مربع قبل از مرگ رگبرگهای اصلی برگی را گزیده اند.
این قارچهای قاتل قدرت رشد بر روی ارتفاع و یا کف جنگل را ندارند و از این رو مورچه های آلوده در جایی میان این دو سطح می میرند، جایی که رطوبت و حرارت مناسب رشد قارچها است. پس از مرگ مورچه، قارچها از میان سر حشره رشد کرده و مقادیر زیادی هاگ تولید می کند که در طول شب بر روی کف جنگل پراکنده شده و قربانیان جدید خود را انتخاب می کنند.
به گفته دانشمندان مورچه های آلوده تمامی قدرتی که برایشان به جا مانده را برای گزش آخر استفاده می کنند و نشانه ای از این گزش را به شکل یک وزنه ورزشی (دمبل) از خود بر روی برگها به جا می گذارند.